Wanneer leerling het maximaal aantal behandelingen heeft gehad, komt een behandeltraject ten einde. In dit artikel leggen we uit hoe een leerling in het basis- en voortgezet onderwijs ondersteund kan worden op school na de behandeling.
Voortijdig stoppen van de behandeling
Er zijn situaties waarin een behandeltraject eerder wordt gestopt: de leerling behaalt gemiddelde scores, er is juist onvoldoende vooruitgang of er is sprake van onvoldoende motivatie waarbij het huiswerk niet wordt gemaakt. Het voortijdig stoppen van een behandeling zal altijd in overleg gebeuren met ouders en vaak ook met de leerkracht. Ook dan zal er worden besproken hoe een leerling het beste begeleid kan worden op school en thuis.
Na de dyslexiebehandeling in het basisonderwijs
Na afloop van de behandeling vindt er een evaluatiegesprek plaats met ouders en de leerkracht. Daarin worden de laatste resultaten toegelicht en besproken of de gestelde doelen zijn behaald. Tevens worden handelingsadviezen gegeven over hoe er thuis en op school verder kan worden gewerkt aan lezen en spellen. Het verschilt per kind waar de nadruk op zal liggen bij deze adviezen. Het is na een behandelperiode nog steeds te verwachten dat een leerling met dyslexie een achterstand heeft op het gebied van lezen en spellen in vergelijking met klasgenoten zonder dyslexie. De dyslexie zal nooit helemaal overgaan. Het is aannemelijk dat de leerling nog steeds in aanmerking komt voor ondersteuning op niveau 2, en wellicht ook op niveau 3. Met de behandelaar kan worden afgestemd over de manier van oefenen en welke materialen daarvoor geschikt zijn.
Op basis van de dyslexieverklaring en aanbevelingen van de behandelaar kunnen de leerkracht, het kind en de ouders met elkaar afspraken maken over de extra ondersteuning die het kind kan krijgen op school en in de klas. Het kan dan bijvoorbeeld ook gaan om de inzet van compenserende hulpmiddelen of het geven van extra tijd bij toetsen. Het is handig om deze afspraken vast te leggen, zodat duidelijk is welke ondersteuning het kind krijgt en er regelmatig kan worden geëvalueerd.
Tot slot is het aan te bevelen om regelmatig in gesprek te gaan met de leerling over de zelfredzaamheid. Wat kun je bijvoorbeeld doen als je de vraag niet kunt lezen, maar de leerkracht is met een ander kind bezig? Hoe kun je er voor zorgen dat je zo min mogelijk spellingfouten maakt? Als de school een dyslexiecoach heeft, kan diegene dit soort gesprekken goed voeren. Als dat niet zo is kan de leerkracht deze rol op zich nemen.
Over het algemeen geldt: hoe meer ouders en school deze adviezen -in afstemming met elkaar- opvolgen, hoe beter de ondersteuning van het kind zal zijn.
Na de dyslexiebehandeling in het voortgezet onderwijs
Ook in het voortgezet onderwijs vindt er na afloop van de behandeling een evaluatiegesprek plaats, waarin de laatste resultaten worden toegelicht en besproken wordt of de gestelde doelen zijn behaald. Voor leerlingen in het vo geldt vaak dat de handelingsadviezen vooral zullen gaan over het gebruik van compenserende hulpmiddelen en het omgaan met de dyslexie. Op basis van de dyslexieverklaring en aanbevelingen van de behandelaar kunnen de zorgspecialist, de jongere en de ouders met elkaar afspraken maken over de extra ondersteuning die geboden wordt tijdens de les. Het is handig om deze afspraken vast te leggen, zodat duidelijk is welke ondersteuning de leerling krijgt en er regelmatig kan worden geëvalueerd. Vastleggen van de afspraken kan bijvoorbeeld op een dyslexiekaart.